Doom oynama: Karanlık Çağlar , beklenmedik bir şekilde Halo 3'ü hatırlattım. ID Software'in Gotik Prequel ile yakın zamanda yapılan bir demo sırasında, kendimi bir Cyborg ejderhasına monte edilmiş buldum, şeytani bir savaş mavnasının yan tarafında makineli tüfek ateşini açığa çıkardım. Geminin savunma kulelerini yok ettikten sonra, canavarımı geminin üzerine indirdim ve alt güvertelerinden ücretlendirdim, mürettebatı kırmızı bir eğime dönüştürdüm. Kısa bir süre sonra gövdeden patladım, cehennem makinelerine karşı haçlı seferime devam etmek için ejderhama geri döndüm.
Bungie'nin dönüm noktası Xbox 360 atıcı hayranları, Usta Şefin Sözleşme'nin Scarab tanklarına yönelik saldırısına benzerliği tanıyacaklar. Helikopter benzeri eşekarısı, holografik kanatlı bir ejderha ve gizli bir uçan tekne ile dev lazer ateşleme mekanizması ile değiştirildi, ancak öz devam ediyor: yıkıcı bir yatılı eyleme geçiş yapan bir hava saldırısı. İlginç bir şekilde, bu demodaki tek halo benzeri an değildi. Dark Ages'in savaş çekirdeği açık bir şekilde kıyamet olsa da, kampanyanın tasarımı, ayrıntılı cutscenes ve oyun yeniliğine vurgu ile "2000'lerin sonları" atıcısı bir vibe çağrıştırıyor.
İki buçuk saatten fazla, dört seviye kıyamet oynadım: Karanlık Çağlar . Kampanyanın açacağı, sıkı tempolu, karmaşık bir şekilde tasarlanmış Doom seviyelerine (2016) ve devam filmine benziyordu. Bununla birlikte, diğer seviyeler beni muazzam bir mekanik pilotluk yaptığım, yukarıda belirtilen ejderhayı uçurduğumu ve sırlar ve güçlü miniboslarla dolu geniş açık savaş alanlarını keşfettiğimi gördü. Bu, Halo , Call of Duty ve hatta Nightfire gibi eski James Bond oyunlarının, hepsi senaryo setleri ve yeni mekanikleri ile bilinen, Doom'un mekanik saflığa odaklanmasından önemli bir ayrılışa işaret ediyor.
Bu yön ilgi çekicidir, çünkü Doom bir zamanlar bu tür unsurlardan uzaklaşır. İptal edilen Doom 4, modern bir askeri estetik ve karakterlere, sinematik hikaye anlatımına ve senaryo olaylarına odaklanarak Call of Duty'e benzeyecek şekilde ayarlandı. Yıllarca süren geliştirmeden sonra, ID Software bu fikirlerin seriye uymadığına karar verdi ve daha odaklı Doom'u (2016) seçti. Yine de, burada 2025'teyiz, karanlık çağlar onları birleştiriyor.
Kampanyanın hızlı temposu , Call of Duty'nin en unutulmaz yeniliklerini anımsatan yeni oyun fikirleriyle serpiştirildi. Demomu, Argent d'Nur, zengin Maykrs ve gece nöbetçileri-Doom Slayer'ın şövalye kardeşleri olan uzun, ayrıntılı bir cutscene ile başladı. Slayer, korkunç bir efsane, iki bacak üzerinde nükleer düzeyde bir tehdit olarak tasvir edilmektedir. Doom takıntılarına aşina olan bu lore, Halo'yu anımsatan derin bir sinematik şekilde sunulmaktadır. Bu, NPC Gecesi Sentinellerinin, UNSC Deniz Piyadeleri'ne benzer şekilde çevreye dağıldığı, bir ordunun parçası olma duygusu yarattığı ve oyuncunun yenilmez mızrak başlığı olarak devam ediyor.
Giriş cutscene çok fazla karakter çalışması içerir ve bunun kıyamet için gerekli olup olmadığı görülmeye devam etmektedir. Ebedi gibi büyük açıklamalar için ayrılmış sinema ile çevre tasarımı ve kodeks girişleri aracılığıyla önceki oyunların ince hikaye anlatımını tercih ediyorum. Bununla birlikte, karanlık çağlardaki kesikler iyi yerleştirilmiş, Doom'un yoğun akışını kesintiye uğratmadan görevler kuruyor.
Yine de başka kesintiler var. Av tüfeği kesimiyle başlayan ve Slayer'ın yeni kalkanını kullanarak cehennem şövalyelerini parlatarak sona eren açılış görevinden sonra, Demonic Kaiju ile savaşmak için Pasifik Rim benzeri Atlan Mech'e pilotluk yaptım. Sonra, sibernetik bir ejderhaya yükseldim, savaş mavnalarını ve silah yerleştirmelerini indirdim. Bu sıkı senaryo seviyeleri, Call of Duty'nin modern savaştaki AC-130 Gunship veya Sonsuz Savaştaki Dogfighting görevleri gibi yeni dizilerini anımsatan oyunda önemli değişimler getiriyor. Atlan yavaş ve ağır, Cehennem ordularını Warhammer minyatürlerine benzetirken, ejderha hızlı ve çeviktir ve klasik kıyametten farklı bir deneyim sunar.
En iyi FPS kampanyalarının çoğu yarı ömür 2 ve Titanfall 2 gibi çeşitlilikte gelişir. Halo'nun araç ve ayak içi dizileri karışımı, oyuna zengin bir doku ekler. Ancak, bunun Doom için işe yarayıp yaramayacağından emin değilim. Karanlık çağlar, çekimleri, kalkan fırlatmaları, caddeler ve acımasız yakın dövüş kombinasyonlarıyla tam dikkat gerektiren harika karmaşık bir atıcı olmaya devam ediyor. Buna karşılık, Mech ve ejderha dizileri QTE'lere benzeyen basit ve neredeyse raylı hissederler.
Call of Duty'de , bir tanka veya silah gemisine geçmek, mekanik karmaşıklık ayak içi görevlerden çok uzak olmadığı için çalışır. Karanlık çağlarda , oyun stilleri arasında açık bir bölünme var, bu da geçişi sarsıcı hissettiriyor. Doom'un çekirdek savaşı yıldız olsa da, roketle çalışan bir Mech Punch ile dev bir iblis dövdüğümde bile, kendimi çift namlulu bir av tüfeği ile zemin savaşı için özlem buldum.
Son oyun saatim, ID'nin büyük bir açık savaş alanındaki sınıfının en iyisi silah oyununa odaklanarak farklı bir stile kaydı. Beş Gore portalını yok etmeyi amaçlayan "kuşatma" seviyesi, Call of Duty'nin çok amaçlı görevleriyle aynı enerjiye sahiptir, ancak bana Halo'yu hatırlattı. Haritanın açılış seviyesinin daha sıkı yollarına karşı büyük ölçeği, Halo'nun iç ve dış ortamları arasındaki kontrastı çağrıştırıyor. Çekirdek atıcı sistemlerine daha büyük alanlarda yeni bağlam verilir, oyuncuların silah aralıklarını yeniden düşünmelerini, geniş mesafeleri kapsayacak şekilde şarj saldırıları kullanmasını ve kalkanı topçu saptırmak için kullanmasını gerektirir.
Doom'un oyun sahasını genişletmek, geri izleme ve boş yollar hızını öldürerek odaklanmamış oyuna yol açabilir. Ejderhayı bir Halo Banshee gibi entegre etmenin, tempoyu koruyabileceğine ve deneyime daha ayrılmaz hale getirebileceğine inanıyorum. Gördüğüm şeyin ötesinde böyle bir seviye varsa, hoş bir ek olurdu.
Tam kampanyanın genel şekline rağmen, bir zamanlar seri için kötü uymayan fikirlerin dirilişi ve yeniden yorumlanmasından etkileniyorum. 2013'teki bir Kotaku raporu, iptal edilen Doom 4'ü , zorunlu bir araç sahnesi de dahil olmak üzere birçok senaryo seti parçasına sahip olarak tanımladı, bu da Atlan ve Dragon bölümlerinde gördüğümüz şey. ID Software'den Marty Stratton, 2016 Noclip röportajında Doom 4'ün daha fazla sinematik unsur, hikaye ve karakterlerle Call of Duty'e daha yakın olduğunu doğruladı. Bu unsurların karanlık çağlarda geri döndüğünü görmek büyüleyici, büyük yatılı aksiyon setleri, tatlı bir şekilde işlenmiş sinemalar, daha geniş bir karakter dökümü ve önemli lore ortaya çıkıyor.
Soru devam ediyor: Bu fikirler her zaman kıyamet için kötü bir uyum muydu, yoksa Call of Duty'a çok benzediklerinde kötü müydü? Bir zamanlar "Doom Çağrısı" nı koruyan hayranların şüpheciliğini paylaşırken, ID Software'in bu unsurları modern Doom formülüne entegre etme girişiminden de heyecan duyuyorum.
Karanlık Çağların çekirdeği şüphesiz ayak içi, silahlı savaşıdır. Demodaki hiçbir şey bunun ana odak noktası olmayacağını öne sürmedi ve oynadığım her şey Doom'un çekirdeğinin başka bir fantastik yeniden icati olarak statüsünü tekrar teyit etti. Bu tek başına bir kampanyanın tamamını destekleyebilirken, kimlik yazılımının başka planları var. Bazı yeni fikirler mekanik olarak zayıf hissediyor ve deneyimi geliştirmek yerine bozabileceklerinden endişeliyim. Bununla birlikte, hala görülecek çok şey var ve bu demo görevlerinin daha geniş bağlamda nasıl uyduğunu söyleyecek. Sadece ID'nin rakipsiz silah oyununa geri dönmek için değil, aynı zamanda Doom: The Dark Ages'in 2000'lerin sonlarında başarılı bir FPS kampanyası mı yoksa dağınık bir kampanya olup olmadığını görmek için 15 Mayıs'ı hevesle bekliyorum.
