Een van de meest memorabele momenten in de gehele Assassin's Creed -serie vindt vroeg in Assassin's Creed III plaats. Haytham Kenway, die zijn groep moordenaars in de nieuwe wereld heeft verzameld (of zo gelooft de speler), belichaamt het charismatische protagonist -archetype van de serie. Hij hanteert een verborgen mes, toont de charme van Ezio Auditore en handelt aanvankelijk heroïsch, redt indianen en vecht tegen Britse soldaten. De openbaring dat hij in feite een Tempelier is, komt alleen met zijn uiting van de bekende uitdrukking: "Moge de vader van begrip ons begeleiden." Deze verrassende wending omvat het potentieel van de serie perfect.
De eerste game introduceerde een intrigerend uitgangspunt - het bepalen, leren over en elimineren van doelen - maar viel verhalend. Zowel Altaïr als zijn slachtoffers misten persoonlijkheid. Assassin's Creed II verbeterde hierover met de meer iconische Ezio, maar de tegenstanders bleven onderontwikkeld, zoals geïllustreerd door de matte Cesare Borgia in Assassin's Creed: Brotherhood . Alleen in Assassin's Creed III , vastgesteld tijdens de Amerikaanse revolutie, heeft Ubisoft gelijke inspanningen besteed aan het ontwikkelen van zowel Hunter als gejaagde. Dit creëerde een naadloze verhalende stroom en bereikte een balans tussen gameplay en het vertellen van verhalen sindsdien ongeëvenaard.
Ondanks de over het algemeen positieve ontvangst van het RPG -tijdperk van de serie, geloven velen dat Assassin's credo achteruitgaat. Hoewel verklaringen variëren-van steeds meer fantastische premissen waarbij goden als Anubis en Fenrir betrokken zijn, tot het opnemen van romantische opties, of zelfs het controversiële gebruik van een echte historische figuur als Yasuke in Assassin's Creed: Shadow S-ik beweer dat de achteruitgang van de serie het verlaten van de karakterverklaring van het karakter van karakter, verloren in het uitgaande wereld van open wereld.
In de loop van de tijd heeft Assassin's Creed RPG- en live-service-elementen opgenomen: dialoogbomen, XP-systemen, buitboxen, microtransacties en versnellingsaanpassing. Deze uitbreiding heeft echter geresulteerd in een gevoel van leegte, niet alleen in de vele repetitieve side -quests, maar ook in het kernverhaal.
Terwijl Assassin's Creed Odyssey meer inhoud heeft dan Assassin's Creed II , voelt veel onderontwikkeld en houten aan. Het spelerskeuze -systeem, bedoeld om onderdompeling te verbeteren, heeft vaak het tegenovergestelde effect. Uitgebreide scripts, rekening houdend met meerdere scenario's, missen de polish van eerdere, meer gerichte verhalen. De strak geschreven scripts van het Action-Adventure-tijdperk bevorderden scherp gedefinieerde karakters, niet beïnvloed door spelersgestuurde keuzes die een personage kunnen dwingen medelevend of brutaal te zijn in een opwelling.
Het schrijven heeft ook op andere manieren geleden. Moderne games vertrouwen vaak op de simplistische goede (Assassins) versus kwaadaardige (Tempeliers) dichotomie, terwijl eerdere afleveringen de complexiteit van dit conflict onderzochten. In Assassin's Creed III , verslagen Tempeliers -uitdaging Connor's (en de speler) overtuigingen. William Johnson suggereert dat de Tempeliers genocide hadden kunnen voorkomen. Thomas Hickey bekritiseert de missie van de Assassins. Benjamin Church benadrukt de subjectiviteit van moraliteit. Zelfs Haytham ondermijnt het vertrouwen van Connor in George Washington en onthult de rol van Washington in de vernietiging van Connor's Village. De game wordt afgesloten met meer vragen dan antwoorden, waardoor het verhaal wordt versterkt.
De blijvende populariteit van "Ezio's Family" van Assassin's Creed II 's soundtrack benadrukt de impact van karaktergestuurde verhalen. Assassin's Creed II en Assassin's Creed III prioriteit geven aan karakterontwikkeling, waarbij de muziek de persoonlijke worstelingen van Ezio weerspiegelt. Hoewel de huidige games indrukwekkende visuals en uitgebreide werelden bieden, hoop ik dat de serie terugkeert naar zijn wortels en gerichte, dwingende verhalen levert die de magie van de eerdere afleveringen heroveren. Helaas kan dit in het huidige spellandschap niet langer worden beschouwd als een haalbare bedrijfsstrategie.
