De grafische roman voedende geesten: een grafisch memoires van Tessa Hulls , gepubliceerd door MCD in 2024, is geëerd met de prestigieuze Pulitzer Prize, aangekondigd op 5 mei. Deze accolade markeert een historisch moment als voedingsgehoppen slechts de tweede grafische roman worden om een Pulitzer te winnen, volgende kunstspiegelman's maus in 1992, die een speciale prijs won. Opmerkelijk is dat het werk van Hulls de prijs in de reguliere categorie van memoires of autobiografie heeft gewaarborgd, die wereldwijd opvalt tegen top Engels proza. Het is een indrukwekkende prestatie, vooral gezien het feit dat dit de grafische roman van Hulls is.
De Pulitzer Prize, algemeen erkend als een van de meest gewaardeerde prijzen in journalistiek, literatuur en muziek in de Verenigde Staten, is de tweede alleen voor de Nobelprijs op het internationale toneel. Ondanks de betekenis van deze prestatie in de stripwereld, heeft het nieuws verrassend weinig berichtgeving gekregen. In de twee weken sinds de aankondiging hebben slechts enkele mainstream- en handelspublicaties, zoals de Seattle Times en Publishers Weekly , samen met één grote stripboeknieuws, Comics Beat , gemeld over deze baanbrekende overwinning.
Het Pulitzer Prize Board prees voedende geesten als "een treffend werk van literaire kunst en ontdekking wiens illustraties drie generaties Chinese vrouwen tot leven brengen - de auteur, haar moeder en grootmoeder, en de ervaring van trauma uitgewerkt met familiegeschiedenis." Het verhaal overspant het leven van Hulls, haar moeder en haar grootmoeder, Sun Yi, een Shanghai -journalist die de tumultueuze communistische overwinning uit 1949 in China overleefde en naar Hong Kong vluchtte. Daar schreef ze een best verkochte memoires over haar ervaringen, maar leed later een mentale uitsplitsing van waar ze nooit herstelde.
De reis van Hulls naar de wereld van grafische romans werd gedreven door een diep gevoel van familiale plicht. "Ik had niet het gevoel dat ik een keuze had. Mijn familiespoken vertelden me letterlijk dat ik dit moest doen," legde ze vorige maand uit in een interview . Ze noemde haar boek die geesten voedde om het negenjarige proces te weerspiegelen om de spookachtige erfenis van haar familie te confronteren. Hulls heeft echter laten doorschemeren dat dit misschien haar enige grafische roman is. In een ander interview verklaarde ze dat de eenzame aard van grafische romancreatie te isolerend voor haar. Haar creatieve praktijk bloeit om betrokken te zijn bij de wereld, waardoor ze nieuwe wegen verkent als een ingebedde stripjournalist, die werkt met veldwetenschappers, inheemse groepen en non -profitorganisaties in afgelegen omgevingen, zoals vermeld op haar website .
Ongeacht haar toekomstige inspanningen, is het voeden van geesten als een bewijs van de kracht van grafische romans als een legitieme en impactvolle kunstvorm, die herkenning en viering verdienen voorbij het rijk van strips.
